Hoe is mijn rommel-aanpak begonnen?

Zo’n 10 jaar gelden werd ik timmermoeder bij mijn kinderen op school. Daar liet ik kleine groepjes lekker aanrommelen met hamer, spijkers, hout, stofjes etc. Een jongentje wilde een draak maken. Ik zag niet hoe, maar ik liet hem gaan. Hij begon bij de poten. Voor mij volkomen onlogisch en ik zag niet goed hoe dit iets moest worden. Maar ik liet hem aanrommelen. Hij timmerde er een aantal plankjes en stofjes aan vast en na een uurtje stond er een geweldige draak. Zijn bouwsel werd ook direct door alle andere kinderen en juf als zodanig herkend!

Wat nou als ik had gezegd, nee dat kan zo niet….(wat ik stiekem dus wel dacht). Dit zette mij aan het denken. Hoe geef ik kinderen het vertrouwen dat zij zelf aan de slag kunnen gaan en dingen gaan verzinnen en gaan uitproberen. Het “aan-rommelen” werd het uitgangspunt bij het opstarten van mijn eigen workshops. Zo ontdek en leer je!

Ondertussen wordt het steeds meer duidelijk hoe belangrijk het is dat kinderen leren omgaan met risico's. Om te mogen rommelen, fouten te mogen maken en dit zelf op te lossen...

Juist ontdekken, proberen, rommelen mogen kinderen binnen een veilig kader in mijn workshops, lessen.
Zij verzinnen leukere dingen dan ik, betere oplossingen en zijn vaak super trots op wat zij gemaakt hebben.

Ik bied een veilig kader, pas de workshops aan op leeftijd en ontwikkeling. Geef kinderen ruimte, maar bied hulp waar nodig om ze zelf weer verder te laten gaan.

Praktijk

Maar hoe doe ik dat dan in de praktijk? Hoe zorg je dat kinderen ook weten wat ze met het materiaal aan moeten, hoe ze het gereedschap (veilig) kunnen gebruiken en wat als ze zelf geen enkel idee hebben? Tijdens lessen of activiteiten krijgen de kinderen de mogelijkheid om zelf met een techniek of opdracht aan de slag gaan. Ze bedenken zelf wat zij gaan maken en hoe ze dat gaan doen. Ze gaan rommelen met het materiaal binnen de mogelijkheden en onmogelijkheden van het materiaal en de techniek. Juist door te rommelen zullen nieuwe ideeën komen, leren ze wat wel en niet kan en hoe dat op te lossen. 

Bijvoorbeeld een timmerworkshop: De activiteit begint met uitleg, over omgang met gereedschap en veilig werken. Dus hoe loop je met een hamer, sta je direct achter iemand die aan het timmeren is?  etc. Kinderen gaan daarna zelf kijken welk hout en andere materialen er zijn en wat zij hier van gaan maken. Ze denken na hoe ze dat gaan doen of beginnen gelijk. Wat zij willen. Kunnen ze niets verzinnen of weten ze niet hoe te beginnen, dan help ik hen door ze vragen te stellen: Wat vind je leuk? Heb je een hobby of een leuke sport? Game je weleens en welk spel dan? Zo breng ik het creatieve denkproces op gang en komen ze vaak op een idee. In het uiterste geval opper ik iets en gaan ze daarmee aan de slag. Gaandeweg kunnen ze tijdens het maken zelf ook gewoon nog iets aanpassen of anders verzinnen. Het is hun proces!

Tijdens dit proces komen ze van alles tegen: Bepaalde verbindingen lukken niet…. Je kan helemaal niet rond zagen met een gewone zaag in dik hout…. Ik geef hierbij de tijd zodat kinderen zelf oplossingen kunnen bedenken. Alleen, of met een ander kind en pas in laatste instantie met mij.

Wat gebeurt er tijdens dit creatieve proces? Kinderen gaan iets onbekend aan, ze proberen dingen uit. Als iets niet lukt dan is dat niet fout, maar daar leren ze van dat je op die manier ook dingen kan afvinken: “ik heb het geprobeerd, dat lukt niet op naar de volgende manier.” Hiermee ontdekken ze wat werkt voor hen. Ze merken ook dat ze soms vastzitten. Bij een “probleem” hoort nu eenmaal een periode dat je het even niet weet, dat is normaal, vandaar uit ontstaan nieuwe oplossingen. Een kind komt erachter dat het zelf oplossing kan bedenken. Het resultaat is een werkstuk dat ze van a tot z zelf verzonnen en gemaakt hebben. Ik zie dat kinderen vol trots zijn op dit eigen resultaat.